Publicatie

De Hoge Raad heeft in zijn arrest Zzp’er/FOH1 uit 2017 het toepassingsbereik van het zogenoemde belemmeringsverbod van art. 9a WAADI2 zo uitgelegd dat niet alleen de werknemer die op basis van een arbeidsovereenkomst bij de voormalig inlener gaat werken met succes een beroep kan doen op dit belemmeringsverbod, maar ook de werknemer die op basis van een opdrachtovereenkomst voor de inlener gaat werken.

De recente TÜV-uitspraak van de Hoge Raad gaat over de onderzoeksplicht van de werkgever bij opzegging door de werknemer. Een vluchtige lezing van de uitspraak kan de indruk wekken dat de Hoge Raad een nuancering aanbrengt in zijn vaste jurisprudentie over dit onderwerp. Maar is dat echt zo?

De beschikking van de Hoge Raad van 22 november 2019 (Hyatt-II2) ging over de vraag of de Staatsregeling van Aruba in de weg staat aan de contractuele verplichting van een werknemer tot het ondergaan van alcohol- en drugscontroles.

Een werkgever kan de arbeidsovereenkomst beëindigen op basis van verwijtbaar handelen of nalaten van een werknemer.

e Kantonrechter Leeuwarden2 oordeelde op 31 oktober 2017, kort samengevat, dat de verplichting van een werkgever tot het aanbieden van passende arbeid daar stopt waar die arbeid niet beschikbaar is.

Op 17 juli 2020 wees Hoge Raad de Nayak-beschikking1, waarin – kort weergegeven – is geoordeeld dat bij een schadeplichtige opzegging van de arbeidsovereenkomst door de werkgever, het recht op en de hoogte van de transitievergoeding moeten worden vastgesteld uitgaande van de situatie dat regelmatig was opgezegd, ongeacht de bedoeling van de werkgever.